W 1999 roku studio Core Design i wydawca Eidos Interactive postanowili kontynuować swoją grę typu beat 'em up, wydając Fighting Force 2 na PlayStation oraz Sega Dreamcast. W porównaniu do pierwszej części, druga odsłona serii odeszła od trybu kooperacyjnego, stawiając większy nacisk na elementy destrukcji otoczenia oraz bogaty arsenał broni.

Fabuła

W grze wcielamy się w Hawka Mansona – byłego żołnierza piechoty morskiej USA, który teraz pracuje jako agent tajnej organizacji SI-COPS. Jego misja polega na infiltracji korporacji Knackamiche, zajmującej się nielegalnym klonowaniem ludzi. Zamiast zbierać dowody i ujawniać działalność firmy, zadanie Hawka sprowadza się do niszczenia laboratoriów oraz eliminowania kluczowych postaci. Historia jest bardziej stonowana niż w pierwszej części, jednak nadal posiada silnie futurystyczny klimat z elementami science fiction. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że rozwiązania fabularne są niezbyt przemyślane – można by oczekiwać bardziej logicznego podejścia do misji Hawka, ale zamiast tego gracz zostaje rzucony w wir destrukcji.

Rozgrywka

Największą zmianą w stosunku do poprzednika jest większy nacisk na używanie broni palnej. W pierwszej części broń była raczej dodatkiem do walki wręcz, natomiast w Fighting Force 2 przeciwnicy są często uzbrojeni, a gracz regularnie zdobywa różne rodzaje broni: od pistoletów, przez uzi, aż po bazooki i kusze. W grze mamy dużą ilość amunicji, co zachęca do korzystania z uzbrojenia zamiast walki na pięści. Możliwość noszenia nawet pięciu różnych broni jednocześnie stanowi znaczący plus.

Graficznie Fighting Force 2 prezentuje się lepiej niż poprzednia część. Tekstury są bardziej szczegółowe, a efekty, takie jak eksplozje czy iskry elektryczne wydobywające się z uszkodzonych maszyn, robią wrażenie jak na standardy PlayStation. Lokacje są różnorodne – od baz w śnieżnych górach, przez starożytne świątynie, po nowoczesne laboratoria i drapacze chmur. Poziomy często kryją sekrety, takie jak ukryte pomieszczenia, które nagradzają gracza dodatkowymi przedmiotami.

Wady

Pomimo kilku pozytywnych aspektów, Fighting Force 2 boryka się z wieloma problemami. Najbardziej odczuwalnym minusem jest usunięcie trybu kooperacji – elementu, który nadawał pierwszej części dodatkowej wartości. Gra staje się przez to mniej interesująca, bo eksplorowanie poziomów w pojedynkę nie daje tyle frajdy, co w dwójkę.

Kolejnym problemem są walki z bossami, które w większości są mało wymagające i źle zaprojektowane. Pierwszy boss wygląda jakby wyszedł z gry fantasy, drugi przypomina przeciwnika z komiksu o Spider-Manie, a trzeci to dosłownie wielki człowiek na sprężynie, którego można pokonać karmiąc go jedzeniem. Starcia te są albo zbyt łatwe, albo po prostu dziwnie skonstruowane, co odbiera im jakiekolwiek emocje.

Poziomy bywają frustrujące, szczególnie pod względem ich projektowania. Dobrym przykładem jest baza w śnieżnych górach, gdzie nagłe i niespodziewane eksplozje mogą doprowadzić do śmierci gracza. Brakuje jakichkolwiek ostrzeżeń, przez co łatwo zginąć, co zmusza do powtarzania całych segmentów gry. Tego typu sytuacje sprawiają, że momentami gra bardziej irytuje niż dostarcza rozrywki.

Podsumowanie

Fighting Force 2 miało potencjał, ale jego realizacja pozostawia wiele do życzenia. Mechanika zniszczeń i różnorodność broni to elementy, które mogłyby uczynić tę grę świetnym następcą pierwszej części, jednak powtarzalność misji, kiepskie starcia z bossami oraz frustrujący projekt poziomów znacząco obniżają jej wartość.

W efekcie Fighting Force 2 nie zdobyło uznania ani graczy, ani recenzentów, co ostatecznie doprowadziło do zakończenia serii. Choć gra oferuje pewne momenty dobrej zabawy, nie jest tytułem, do którego chce się wracać po latach.