W grze Khalaan wcielisz się w jednego z czterech kalifów muzułmańskich, przywódców tytułowego imperium. Pokonaj innych kalifów i ostatecznie tajemniczego Intrudera, aby wygrać grę. Będziesz musiał pokonać wrogie armie, szturmować fortyfikacje, wygrywać bitwy morskie, zarządzać swoją gospodarką, szpiegować, dokonywać zamachów i wiele innych rzeczy, zanim osiągniesz swój cel.

Po wyborze kalifa, którego chcesz grać, zobaczysz ekran gry, który składa się z wąskiego okna na świat gry oraz ikonicznych poleceń dostarczających menu i statystyki dotyczące postępów. Cyfrowa grafika i dźwięk są doskonałe. Chociaż animacja może być męcząca, a motyw muzyczny szybko doprowadzi cię do szału.

W grze odpowiedzi na nasze polecenia są bardzo ospałe, co powoduje nadmierne opóźnienie czasowe. Ruch po świecie gry jest znacznie ograniczony, ponieważ możesz poruszać się tylko na wschód/zachód wokół bardzo wąskiego okna gry - nie ma możliwości eksploracji na północ/południe. Większość gry wypełniają sekwencjami akcji - szturmowanie fortyfikacji, atakowanie statków czy armii, w których wchodzisz w fazę "akcji" - i mają one jedną wspólną cechę: nie wymagają żadnych umiejętności. Sukces zależy tylko od potrząsania joystickiem, trzymania palca na przycisku ognia i polegania na szczęściu - tak naprawdę udało mi się ukończyć jedną sekwencję arkadową, trzymając oczy zamknięte! Ponadto, jakakolwiek strategia, którą gra mogła mieć, ginie z powodu zbytniej zależności od tych sekwencji. Dobrym przykładem jest walka armii przeciwko armii. Decyduje o niej szaleńcza piętnastosekundowa bijatyka z perspektywy pierwszej osoby z jednym samotnym Arabem. Jeden Arab decyduje o losie całej armii? Ha! Nawet ta sekwencja walki ma bardzo niewiele ruchów.