Jakiś czas po tym jak gra trafiła do Polski rozeszła się plotka, że na SIMCITY zostało użyte do przetestowania kandydatów na burmistrza Nowego Jorku. Nie wiem czy to prawda. W tamtych czas nie było to do sprawdzenia. Nie mniej jednak nikt z nas nie zwątpił w tę plotkę. Wynikało to z faktu, że symulator zawierał wiele opcji i powiązań, które obserwowaliśmy w prawdziwym życiu. Gra pozwalała na zbudowanie miasta od zera – dosłownie. Na początku otrzymywaliśmy planszę, po której płynęła rzeka i było trochę lasów. Swoją drogą, był to wtedy pierwszy symulator budowania, w którym nie było korzyści z wycinania drzew. W grze nie zbierało się surowców, więc   nie pozyskiwało się też drewna. Jedynym zasobem była gotówka a dokładniej $. Na początku dostawaliśmy jej tyle, żeby postawić elektrownię i wykupić kilka działek. No właśnie. Kupujemy jedynie niezbędnie infrastrukturalnie budynki: komisariaty policji (PD), remizy strażackie (FD), stadiony, port lotniczy, port morski oraz wspomnianą wcześniej elektrownię. Domy, fabryki i centra handlowe wznoszą sami mieszkańcy na wykupionych przez nas działkach. Te wszystkie elementy działały po podłączeniu ich do prądu, czyli zbudowaniu linii energetycznych łączących je z elektrownią. Potem trzeba było zbudować drogi, aby ludzie mogli się przemieszczać z domów do fabryk. Im więcej ludzi tym więcej pieniędzy przychodziło z podatków i więcej można było kupić. Zasada prosta tyle, że ludzie nie chcieli przybywać, bo zniechęcały ich korki, przestępczość, zanieczyszczenia i pojawiające się od czasu do czasu katastrofy naturalne.