Opcje początkowe pozwalają zacząć zabawę na trzy sposoby:

• strategia (CARRIER BATTLE) - nacisk położono na dowodzenie posiadanymi siłami, rozpoznawanie celów nieprzyjaciela, przeciwuderzenia; można obyć się bez siadania za sterami samolotu,
• kariera (PILOT CARRIER) - przebieg służby będzie mniej więcej zgodny z historią rozwoju walk na Pacyfiku i postępów technicznych obu stron konfliktu, przed wysłaniem na front trzeba zdecydować się na specjalizację (myśliwska, bombowa, torpedowa),
• pojedyncza misja (SINGLE MISSION) - do wyboru w sumie około 400 różnych scenariuszy; dla pilotów amerykańskich są to mim.: 18 misji typu sweep, 56 CAP, 23 bombers escoit, 50 bomb ship, 20 bomb base, 33 torpedo ship.

Przed startem, co typowe w symulatorach, można ułatwić sobie zadanie włączając/wyłączając następujące rzeczy - sunblind, blackout, wyszkolenie przeciwników, kolizje w powietrzu, uderzenia o ziemię, limit amunicji, realizm pilotażu.

Symulator ten nie zasłużył wprawdzie na miano „supera", ale 1942 właściwie pod każdym względem jest programem dopracowanym do perfekcji jak na roku 1994.