Seria gier Ultima i pokrewna jej Ultima Underworld opowiadają o ciągnącej się od niepamiętnych czasów walce ludu Britanii ze złym Guardianem. W UU2 po raz kolejny Guardian próbuje zdobyć panowanie nad Britanią. Tym razem ma to miejsce równo rok po ostatniej klęsce najeźdźcy.
Ty, jako Avatar zostajesz zaproszony do zamku Lorda British, aby uczcić swój niedawny sukces. Ku przerażeniu zgromadzonych na przyjęciu gości, w krótkiej chwili zamek otacza czarna, twarda skała. Wszyscy, którzy byli w środku zostają uwięzieni. Wewnątrz budowli zaczynają się dziać dziwne rzeczy - w kanałach pojawiają się nieznane dotąd istoty, krążą plotki o zdradzie. Skutkiem potężnego czaru rzuconego przez odwiecznego wroga Britańczyków, następuje zbliżenie się do siebie ośmiu różnych światów (podtytuł UU2 brzmi Labirynth of Worlds) Po raz kolejny jedyną nadzieją pozostaje gracz lub innymi słowy prowadzony przez niego Avatar.

W UU2 kierujemy jedną postacią a losowanie współczynników jest w miarę proste (komputer, w zależności od wybranej profesji, pozwala podwyższyć jeden z nich). Sposób prowadzenia walki jest podobny do zastosowanego w Arenie, jednak przewyższa wyżej wymieniony pod każdym względem. Posługiwanie się magią wydaje się być nieco skomplikowane, ale po pewnym czasie można się tego nauczyć.

Grafika jest wprost oszołamiająca a możliwość wyboru ilości wyświetlanych detali pozwala grać nawet na wolniejszych komputerach, oczywiście w swoich czasach to było ważne.
Pełny, płynny obrót o 360* stwarza bardzo realistyczne wrażenie; bohater może spoglądać w górę, w dół, biegać, pływać a nawet skakać. Kanały wydają się żyć swoim własnym życiem a obecność intruza w ich korytarzach momentalnie zwraca na siebie uwagę ich mieszkańców. Pomyślano nawet o tym, żeby każda z napotykanych istot była w innym nastroju (spokojna, zaniepokojona, rozwścieczona itp.) - informacje o tym uzyskujemy po przyjrzeniu się jej dokładniej.
Wspaniałe, wielopoziomowe jaskinie przytłaczają swoim ogromem. Wiele fragmentów korytarzy i grot jest zalanych wodą i trzeba ryzykować płynięcie wpław przez falujące, pełne niespodzianek podziemne rzeki i jeziora. Każdy ze światów, które odwiedzimy ma właściwą tylko sobie oprawę muzyczną. Dźwięki wydobywające się z czeluści labiryntów również bardzo wpływają na nastrój gry.

Jedna z najlepszych RPG z 1992 roku. Labirynty z EOB są w porównaniu z kanałami pod zamkiem Lorda British dziecinnie proste. UU2 rekomenduję każdemu, kto nie boi się samotnie przemierzać mrocznych, tajemniczych korytarzy. Tę grę trzeba zobaczyć.